تشیع در نه فرقه ومبارزه با بیداری اسلامی

تحقيق تشیع در نه فرقه ومبارزه با بیداری اسلامی
 متشکل از 32 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::


فهرست

مقدمه………………………………….....…………………….3

پيچيدگي هاي علمي- بساطت علمي……………..…………………4

پيچيدگي و سخت گيري مذهبي……………………...…………….6

فرقه اي نگاه كردن……………………………….....……………8

عدم تعادل………………………………………...……………10

عدم درك شرايط زماني ومكاني………………………...………….11

اوصاف مومنين در كلام امير المومنين………………….....………..13

مبارزه با بيداري اسلام....................................................................................30
 
تشيع آيين نه فرقه
امام جعفر صادق(ع)فرمود:
مقدمه
      سابقه شيعه شناسي به معناي علمي و جدي آن در دوره اخير، به تلاش‌هاي علامه فقيد مرحوم حاج آقا بزرگ تهراني بر مي‌گردد كه آثار و احوال علماي شيعه را از لابه لاي گرد و غبار كتابخانه‌ها با جستجو و تتبع در كتابخانه‌هاي عمومي و شخصي بلاد مختلف بيشتر در بعد كتابشناسي معرفي كرد. الذريعه يك قدم عالمانه بسيار اساسي و مهم بود. يك بار مرور كردن الذريعه، انسان را با مجموعه تشيع و تنوع فكري آن در دوران مختلف تاريخي بسيار آشنا مي كند. طبقات اعلام الشيعه او هم از زاويه ديگر چهره مخفي بسياري از علماي شيعه را آشكار كرد .
مرحوم سيد محسن امين با تأليف اعيان الشيعه و پسرش مرحوم سيد حسن با دايرة المعارف شيعه قدم هاي بسيار اساسي و خوبي برداشتند. در شكل محدودتر، تأسيس الشيعه اثر مرحوم سيد حسن صدر كاري ارزشمند است.
الغدير علامه اميني به عنوان يك تتبع گسترده براي شناساندن تاريخ تشيع، منهاي بحث‌هايي كه درباره امامت و ساير مباحث دارد بسيار مهم است. حقيقت اين است كه تاكنون مانند اين آثار بزرگ ديگر تأليف نشد و مقدار زيادي كار معطل مانده هست. البته تب و تاب سال‌هاي اول انقلاب هم مانع از اين بود كه كار به شكل علمي پيش برود. حوزه قم هم چنين طاقتي در اين قبيل مباحث نداشت. آگاهيم كه سنت علمي نجف در مقايسه با قم، به مراتب قوي‌تر بود. حتي سنت علمي شيعه در لبنان، در آن شرايط به لحاظ سابقه از قم قوي تر بود.
بسياري از شخصيت هاي نجف و لبنان با محافل فكري جديد مصر، كشورهاي عربي و حوزه نجفيك نوع تقابل و داد و ستد علمي داشتند.
در سال‌هاي اخير كارهاي كوچك‌ و مقالات متعدد براي روشن كردن گوشه ها و زواياي تاريخ و عقايد شيعه و سوابق و پيشينه آن، تأليف شده است، اما در حدّ آن آثار بزرگ، متأسفانه كار قابل اعتنايي نداريم.