فرار دختران به سبب اعتیاد

نظم عمومی کشورمان، که بر پایه فرهنگ و تمدن اسلام ناب استوار است، برای زن مسلمان حرمت قائل است و اقتضا دارد که مکان آموزشی و پرورش دختران و پسران از یکدیگر جدا باشد، به ویژه در سنین عصیان و بلوغ، که نوجوانان با احساساتی تند، به سوی جنس مخالف گرایش پیدا می کنند، این مهم جایز اهمیت بیشتری است؛ زیرا اگر بنا باشد ما دختران و پسرانی داشته باشیم که قبل از ازدواج، تجربه جنسی نداشته باشند، محیط زندگی شخصی و اجتماعی آنان، حداقل تا سنی که فریب نخورند، باید به گونه ای باشد که برای اقدام به روابط جنسی، مساعد نباشد. در نقطه مقابل، در فرهنگ غرب، این عقیده قابل قبول نیست و هیچ محدودیتی برای اختلاط دختران و پسران در محیط آموزشی دبستان. راهنمایی. دبیرستان وجود ندارد و علاوه بر آن اماکن عمومی و تفریحی نظیر استخرها و ... نیز از این محدودیت برخوردار نیستند و هرآنچه در این رهگذر پیش آید، پاره ای از فرهنگ آنان است. اختلاط دختران و پسران در امر آموزش و پرورش به مبانی فکری مدیران فرهنگی جامعه بستگی دارد. اگر کسی اسلام را پذیرفته و بر اساس آن دختران خود را به مراکز آموزش و پرورش علوم و فنون بفرستد و از سوی دیگر حفظ حرمت زن مسلمان را را بر هر کاری، حتی آموزش و پروش، واجب بداند. در نتیجه اختلاط حرام دختر و پسر در آموزش و پرورش با بند ج ماده 10 کنوانسیون به طور کامل همخوانی ندارد؛ زیرا بند ج می گوید: «از بین بردن هرگونه مفهوم کلیشه ای از نقش زنان و مردان در کبیه سطوح و در اشکال مختلف آموزشی، از طریق تشویق به آموزش مختلط و سایر انواع روش های آموزشی که نیل به این هدف را ممکن می سازد، به ویژه تجدیدنظر در کتب درسی و برنامه های آموزشی مدارس و تطبیق دادن روشهای آموزشی»

در نظام ستم شاهی، زن در تبلیغ کالاها مظهر استلذاذ و بهره کشی جنسی و اقتصادی شده بود، از این رو خانواده های متدین برای فرزندان خود محدودیتهای فراوانی قائل بودند اما با پیروزی انقلاب اسلامی و اصالت بخشیدن به زن به عنوان جنس دیگر انسان در کنار مرد و نگاه با حرمت و احترام به شخصیت زن فضای مناسبی را بریا رشد آنها فراهم شد و در رسیدن به کمال آنها موثر بود.