پروپوزال بررسی سازگاری، خودکارآمدی و رشد اجتماعی در نوجوانان خانواده تک فرزند و چند فرزند

پروپوزال بررسی سازگاری، خودکارآمدی و رشد اجتماعی در نوجوانان خانواده تک فرزند و چند فرزند
 دارای 44صفحه وبا فرمت ورد وقابل ویرایش می باشد.

عنوان پروپوزال: بررسی سازگاری، خودکارآمدی و رشد اجتماعی در نوجوانان خانواده تک فرزند و چند فرزند.

تعداد صفحه: 44صفحه
فونت: B ZAR
فاصله سطرها: 1.15
منابع فارسی و لاتین: دارد
پرسشنامه و ضمائم: دارد
بندهای پروپوزال: عنوان، مقدمه، بیان مسئله، اهمیت و ضرورت تحقیق، اهداف پژوهش (هدف اصلی، اهداف جزئی)، فرضیه های پژوهش، تعریف مفاهیم پژوهش (تعریف مفهومی، تعریف عملیاتی)، روش تحقیق، طرح پژوهش، ابزار اندازه گیری، روش تجزيه و تحليل داده ها و...



موضوع:
بررسی سازگاری، خودکارآمدی و رشد اجتماعی در نوجوانان خانواده تک فرزند و چند فرزند.
“The Adjustment, Self-efficacy and social development in adolescents with one child and several children”



1-1.    مقدمه
فرایندهای درونی افراد، پدیده های کاملاً درونی نیست بلکه تحت تاثیر عواملی بیرون است که متقابلاً بر یکدیگر اثر دارند. سیستمی که بیش از همه بر فرد موثر است و رفتارهای او را هر آن شکل می دهد، خانواده است. به طور کلی موقعیت کودک در خانواده، تعداد و جنسیت فرزندان و ترتیب تولد آنها، نحوه ارتباط او با همسالان یا سایر وابستگان، عوامل اقتصادی و فرهنگی، همه در شکل گیری شخصیت کودک نقش دارند (جهانگیری، 1383).
آلفرد آدلر، روانپزشک اتریشی از جمله نظریه پردازانی است که در روان شناسی فردی خود به موضوع ترتیب تولد و نقش آن در شکل گیری شخصیت پرداخته است (شولتز و شولتز، 2005؛ ترجمه سید محمدی، 1392). براساس پژوهش های انجام شده پیشین، روان شناسان بر این باور بودند که بدون شک کودکانی که یگانه فرزند خانواده هستند، از کودکان دارای خواهر و برادر ضعیفتر و ناتوان ترند. براساس این باور، یگانه فرزند بودن یک نقص به شمار می آید و از چنین کودکانی نمی توان مانند دیگر کودکان انتظار موفقیت و پیروزی را داشت( احدی و بنی جمالی، 1385). از آنجا که همشیران در منظومه خانواده، اوقات زیادی را با هم می گذارنند، کیفیت تعاملات آنها می تواند نقش مهمی در رشد کودک ایفا کند (برادی  و دیگران، 1992). متاسفانه فقدان ارتباطات اجتماعی موثر می تواند منجر به هیجانات منفی، اضطراب، افسردگی، تنهایی، احساس انزوا و خودپنداره ضعیف شود (تریچی، 2006).
یکی متغیرهای مورد بررسی سازگاری است. منظور از سازگاری رابطه ای است که میان فرد و محیط او به ویژه محیط اجتماعی وجود دارد و به وی امکان می دهد تا انگیزه های کمبود فرا روی خود را ارضا کند. سازگاری را می توان چنین تعریف کرد: هرگاه تعادل جسمی و روانی فرد به گونه ای دچار اختلال شود که حالت ناخوشایندی به وی دست دهد و برای توازن نیازمند به کارگیری سازوکارهای جدید درونی و حمایت های بیرونی باشد و در به کارگیری سازوکارهای جدید موفق شده و مسئله را به نفع خود حل کند، می توان گفت که فرایند سازگاری به وقوع پیوسته است (سودانی و همکاران، 1391).